merry

Il bambino percepisce ogni sconfitta nel gioco come una catastrofe: scattering patatine, getta una racchetta contro il terreno, insulta i rivali e si considera un perdente (zi) … perché lui (lei) si comporta in quel modo quando perde? Il candidato delle scienze pedagogiche marina arromstam è responsabile*. “È sempre spiacevole perdere. Tuttavia, alcuni bambini (spesso ragazzi) sono così drammatizzati da ogni sconfitta che avvelenano letteralmente la vita di se stessi e degli altri. Si rifiutano di giocare, incolpano un brutto inventario nel loro fallimento, un sole splendente, picchiando negli occhi, un avversario che sta tradendo … ma si accusano di più – che non hanno giustificato le proprie speranze. Qual è il motivo per cui questa incapacità di perdere? Forse il bambino nei suoi 6-10 anni è ancora nella fase dell’onnipotenza infantile – sente, come nella prima infanzia, il centro dell’universo e non si rende conto dei confini che la vita lo imposta. Spesso gli unici bambini della famiglia che sono competizioni sconosciute con fratelli o sorelle si comportano in questo modo. Ma un tale atteggiamento può essere ugualmente riflesso dalla rivalità del giovane con il più vecchio. Murando la vittoria, il bambino dichiara i suoi genitori sulla sua esistenza, che è prezioso come suo fratello o sua sorella, che gli adulti possono essere troppo entusiasti … ma le cose più difficili sono per i bambini che non formano una visione positiva di se stessi E si sforzano di aumentare l’autostima in alcun modo. La perdita è un tentativo per il loro narcisismo e una vera tragedia. Soprattutto se gli adulti richiedono vittorie da loro, il che è così più piatto orgoglio .. Come comportarsi in una situazione del genere? Prima di tutto, mostra l’attenzione sui sentimenti del bambino, le sue attività. Insegnagli a giocare secondo le regole e diventa il suo partner nel gioco da solo. Qualsiasi gioco da tavolo con un cubo è adatto, in cui le possibilità di successo in un adulto e un bambino sono quasi uguali. Prima di iniziare, parla possibili opzioni per la finale, inclusa la sconfitta. E dopo la partita, chiedi al bambino come si sente, parlaci delle tue esperienze. Elaborare in anticipo un rituale speciale clicca su questo link per il perdente: per esempio, deve applaudire il vincitore (prendendo la sua sconfitta inizia con il riconoscimento della vittoria di un altro), quindi bere un bicchiere di succo dolce – per “inviare” l’umore o rabbia “versa”. In generale, la perdita può essere organizzata molto divertente. E un senso dell’umorismo in relazione a se stesso è un grande psicoterapeuta “. *Autore del libro “Child and An Adult in Pedagogy of Experience” (Linko Press, 1998).

Onder de internetcommentatoren is er een heel speciaal ras mensen wiens enige doel is om een ​​gesprekspartner van zichzelf te krijgen. Ze worden trollen genoemd. Waarom gedragen ze zich zo en hoe ze met hen kunnen communiceren?? Die sommige internetgebruikers aanmoedigt om andere commentatoren aan te vallen? Sociaal https://cialis-kopen.com/ psycholoog Erin Bakkels van de Universiteit van Manitoba en haar collega’s besloten het antwoord op deze vraag te vinden. Onderzoekers onthulden significante verhoudingen tussen een neiging tot trollen en karaktereigenschappen die een “donkere vierkant” vormen. Deze functies: Machiavellisme – een verlangen om anderen te manipuleren en fraude; Narcisme – extreem egoïsme, obsessie met zijn eigen persoon; Psychopathie – gebrek aan mededogen en empathie; Sadisme is het plezier van het lijden van anderen. Wetenschappers hebben ook een verband gelegd tussen de partijen met het “donkere vierkant” (behalve narcisme) en de totale tijd die het individu gedurende de dag door besteedt aan opmerkingen op internet. Tijdens de studie van trollen werden op verschillende manieren erkend. De eerste manier is een offline enquête die respondenten het meest doen op sites waar u online kunt reageren. Deelnemers kregen vijf antwoorden aangeboden: Bespreek artikelen die belangrijk voor u zijn; chat met anderen; nieuwe vrienden maken; trol; Ander. En dit is hoe verschillende antwoorden correleren met andere vragen die overeenkomen met de kenmerken van het “donkere vierkant”: De tweede methode was een online enquête, met vragen over trollen en andere soorten gedrag op internet. Sommige van de geselecteerde antwoorden geven aan: direct sadisme (“ik hou ervan om pijn te veroorzaken”); indirect sadisme (“Ik hou van realistische bloedstralen in videogames”); psychopathie (“Antwoorden moeten snel en gemeen zijn”); Machiavellisme (“Vertel goedkoop aan je geheimen”); Narcisme (“Ik werd vergeleken met beroemdheden”). Slechts 5,6% van de enquête -deelnemers merkte op dat ze graag “trollen”. Ter vergelijking, 41,3% van de netwerkgebruikers zijn “niet-commentators”, dat wil zeggen dat ze helemaal geen online activiteit vertonen. Dus trollen zijn, zoals gewoonlijk, een minderheid van online commentatoren en zelfs een minderheid bij het totale aantal internetgebruikers. Die meestal trollen worden? Om te begrijpen waarom trollen zo aantrekkelijk is voor persoonlijkheden van dit type, hebben wetenschappers hun eigen onderzoekstool opgezet, dat de wereldwijde detachering van internetverhoging werd genoemd (de wereldwijde beoordeling van internettrollen of gang). Het bevat de volgende uitspraken: “Ik gaf links naar schokkende sites alleen voor grappen”. “Ik hou ervan mensen te trollen op forums of op de opmerkingen”. “Ik wil graag het spel bederven voor andere online deelnemers online spellen”. “Hoe mooier en schoner het ding, hoe mooier om het te verpesten”. Ja, sommigen zijn het eens met deze uitspraken. En nogmaals, dit gedrag correleert met verschillende vormen van sadisme, psychopathie of mackey -evelisme. Onderzoekers hebben de verhouding tussen trollen en sadisme vastgesteld: sadisten worden vaak trollen, zoals ze genieten, waardoor ze aan anderen problemen brengen. “Zowel trollen als sadisten ervaren sadistische vreugde, waardoor anderen schade toebrengen”, zegt Erin Bakkels. – Sadisten willen gewoon plezier hebben … en het internet voor hen is een speeltuin!” Veel internetbronnen, bijvoorbeeld YouTube, nemen maatregelen tegen trollen: Koppel in het bijzonder opmerkingen of schakel de premodatie in. Bakkels is echter niet zeker of deze maatregelen effectief zijn: “Het zal niet gemakkelijk zijn voor de moderators die proberen de trollen tegen te houden met behulp van straffen (bijvoorbeeld, ze verbieden), omdat voor sadisten trollen intern gemotiveerd gedrag is. Uiteindelijk kan trollen te aantrekkelijk zijn voor sadisten, wiens mogelijkheden om hun neigingen in een sociaal acceptabele vorm te uiten zeer beperkt zijn “. Waarom worden ze trollen genoemd?? Er zijn twee versies van de oorsprong van deze naam met betrekking tot netwerkprovocateurs. De eerste – het is geleend van Scandinavische mythen en sprookjes, waarin de trol een bovennatuurlijk wezen is met een slechte instelling en weerzinwekkend uiterlijk. De tweede versie bouwt het op naar het Engelse werkwoord “Travel”, wat betekent “een netwerk vangen”. De trol “trok de aandacht”, die zoveel nodig heeft dat hij klaar is om te genieten van de woede en walging dat hij andere deelnemers veroorzaakt.

Il desiderio di ordine e purezza non è la caratteristica peggiore, non è vero? Di solito percepiamo le persone ordinate come buoni organizzatori e performer non meno efficaci. Quali trigger psicologici sono nascosti dietro la necessità di far esplodere la polvere di polvere e disporre tutto sugli scaffali? Stiamo parlando del bene – persone che ottengono un piacere indiscusso, conducono pulizia e https://kamagraocialis.com/ stanno toccando coloro che non condividono il loro amore per le superfici brillanti. Eppure, portata all’estremo, questa passione diventa il principale sintomo della nevrosi di osservazione, o disturbo ossessivo-compulsivo (OCR). Allora perché in realtà alcuni di noi hanno bisogno di ordine così? Il complesso del perfezionista “Il perfezionismo e la sete di ordine vanno di pari passo 1”, afferma gli psicologi Martin Anthony e Richard Swinson. I perfezionisti percepiscono la guida della pulizia come una delle complesse sfide della vita. Poiché la pulizia al 100% può essere raggiunta solo in uno sterilizzatore, sono pronti a prendere d’assalto questo obiettivo ancora e ancora. Inoltre, il risultato (sebbene temporaneo) è immediatamente evidente. Forte ansia o Clutterofobia Ci sono molte persone inquietanti tra le ordinatamente. Ordine permanenti, sentono che stanno nuovamente guadagnando il controllo delle loro vite e delle loro emozioni. La paura del disturbo, o Clutterofobia, può avere cause genetiche, poiché una volta la pulizia rappresentava un serio vantaggio per la sopravvivenza in un ambiente in cui gli antibiotici non hanno ancora inventato, il direttore del centro di disturbi ossessivi e compulsivi nella psicoterapeuta di Los Angeles Tom Corboa. Il problema è che oggi questa ansia può verificarsi nelle occasioni più insignificanti. “La passione sfrenata per l’ordine e una sete di controllo sono caratteristiche delle persone che sono cresciute in un ambiente instabile”, è convinta da un biologo e autore di libri sulla psicologia del rischio Glen Kroston. Ad esempio, uno dei genitori è stato costantemente assente o abuso dall’alcol, la famiglia ha avuto gravi problemi materiali, la casa era costantemente sporca e non rimossa. Il bambino poteva provare a vincere almeno una sorta di isola di ordine, e il guscio lavato in cucina in questo caso divenne una roccaforte di stabilità illusoria.